بررسی رابطه سواد سلامت و خودکارآمدی با سلامت دهان و دندان خودگزارش شده در دانشجویان

چکیده مقدمه: سلامت دهان و دندان جزئی از سلامت عمومی بوده و یک عامل تعیین کننده برای بهبود کیفیت زندگی محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه سواد سلامت دهان و خودکارآمدی بهداشت دهان با سلامت دهان و دندان خودگزارش شده در دانشجویان بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. 281 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه اردکان، براساس فرمول محاسبه حجم نمونه کوکران، به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سواد سلامت دهان، خودکارآمدی بهداشت دهان و مقیاس سلامت دهان و دندان خودگزارش شده جمع آوری و با آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: هر دو بعد محاسبه (01/0>p و 47 =r) و درک خواندن (01/0>p و 56 =r) در سواد سلامت دهان و هر دو بعد خودکارآمدی مسواک زدن (01/0>p و 60 =r) و نخ دندان کشیدن (01/0>p و 45 =r) با سلامت دهان و دندان خودگزارش شده در دانشجویان همبستگی معنی دار مثبت داشت. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که در گام اول خودکارآمدی نخ دندان کشیدن (59 =r)، درگام دوم درک خواندن (71 =r)، در گام سوم محاسبه (73 =r) و در گام چهارم خودکارآمدی مسواک زدن (74 =r) قادر به پیش بینی معنی دار سلامت دهان و دندان بودند. در مجموع، این متغیرها قادر به پیش بینی 55 درصد از واریانس سلامت دهان و دندان در دانشجویان بودند (01/0>p). نتیجه گیری: سواد سلامت دهان و خودکارآمدی بهداشت دهان نقش مهمی در پیش بینی سلامت دهان و دندان افراد دارد و با توجه اینکه این متغیرها با آموزش در افراد قابل تغییر هستند، می توان جهت افزایش سلامت دهان و دندان افراد مهارت های سواد سلامت دهان یا خودکارآمدی بهداشت دهان را به آن ها آموزش داد.